ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แมลงนูนหลวง"
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
(สร้างหน้าด้วย "ชื่อวิทยาศาสตร์ ''Lepidiota stigma'' Fabricius เป็นแมลงที่เข้าทำลายมันส...") |
|||
| บรรทัดที่ 1: | บรรทัดที่ 1: | ||
ชื่อวิทยาศาสตร์ ''Lepidiota stigma'' Fabricius เป็นแมลงที่เข้าทำลายมันสำปะหลังในช่วงอายุ 1-3 เดือน โดยมีการระบาดมากในช่วงสภาพอากาศแห้แล้งเป็นเวลายาวนาน แมลงนูนหลวงจะทำลายโดยการกัดกินผิวของท่อนพันธุ์หรือผิวรากแล้วเจาะรูเข้าไปในเนื้อไม้ ทำให้รากเน่า หรือต้นตายได้ (อุดมศักดิ์, 2555) | ชื่อวิทยาศาสตร์ ''Lepidiota stigma'' Fabricius เป็นแมลงที่เข้าทำลายมันสำปะหลังในช่วงอายุ 1-3 เดือน โดยมีการระบาดมากในช่วงสภาพอากาศแห้แล้งเป็นเวลายาวนาน แมลงนูนหลวงจะทำลายโดยการกัดกินผิวของท่อนพันธุ์หรือผิวรากแล้วเจาะรูเข้าไปในเนื้อไม้ ทำให้รากเน่า หรือต้นตายได้ (อุดมศักดิ์, 2555)<ref name=":0">อุดมศักดิ์ เลิศสุชาตวนิช. 2555. โรคและแมลงศัตรูของมันสำปะหลัง. สุพรีมพริ้นท์ จำกัด, กรุงเทพฯ.</ref> | ||
== การป้องกันกำจัง == | == การป้องกันกำจัง == | ||
แมลงนูนหลวงเป็นแมลงที่มีระยะตัวเต็มวัยปีละ 1 ครั้ง โดยเกษตรกรต้องทำการเก็บตัวเต็มวัยทำลาย โดยเฉพาะในช่วงประมาณเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม เป้นช่วงที่แมลงผสมพันธุ์จะช่วยให้ปริมาณแมลงลดลงได้ ในบริเวณที่มีการเข้าทำลายมากให้ทำการไถพรวนหลายๆครั้ง เพื่อทำลายไข่และหนอนก่อนที่จะเป็นตัวเต็มวัย (อุดมศักดิ์, 2555) | แมลงนูนหลวงเป็นแมลงที่มีระยะตัวเต็มวัยปีละ 1 ครั้ง โดยเกษตรกรต้องทำการเก็บตัวเต็มวัยทำลาย โดยเฉพาะในช่วงประมาณเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม เป้นช่วงที่แมลงผสมพันธุ์จะช่วยให้ปริมาณแมลงลดลงได้ ในบริเวณที่มีการเข้าทำลายมากให้ทำการไถพรวนหลายๆครั้ง เพื่อทำลายไข่และหนอนก่อนที่จะเป็นตัวเต็มวัย (อุดมศักดิ์, 2555)<ref name=":0" /> | ||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:43, 24 สิงหาคม 2564
ชื่อวิทยาศาสตร์ Lepidiota stigma Fabricius เป็นแมลงที่เข้าทำลายมันสำปะหลังในช่วงอายุ 1-3 เดือน โดยมีการระบาดมากในช่วงสภาพอากาศแห้แล้งเป็นเวลายาวนาน แมลงนูนหลวงจะทำลายโดยการกัดกินผิวของท่อนพันธุ์หรือผิวรากแล้วเจาะรูเข้าไปในเนื้อไม้ ทำให้รากเน่า หรือต้นตายได้ (อุดมศักดิ์, 2555)[1]
การป้องกันกำจัง
แมลงนูนหลวงเป็นแมลงที่มีระยะตัวเต็มวัยปีละ 1 ครั้ง โดยเกษตรกรต้องทำการเก็บตัวเต็มวัยทำลาย โดยเฉพาะในช่วงประมาณเดือนมิถุนายน-กรกฎาคม เป้นช่วงที่แมลงผสมพันธุ์จะช่วยให้ปริมาณแมลงลดลงได้ ในบริเวณที่มีการเข้าทำลายมากให้ทำการไถพรวนหลายๆครั้ง เพื่อทำลายไข่และหนอนก่อนที่จะเป็นตัวเต็มวัย (อุดมศักดิ์, 2555)[1]